Papatya koksun gülüşün Şiiri - Oktay Çekal

Papatya koksun gülüşün

Giripte gönlüme, hayalin sokulunca
Ben kaçamıyorum, yangınların sarıyor.
Varlığın gözüme, yıldız olup düşünce,
Ateş olup bakışın, tenimde yanıyor.

Tek beden olamam ki; senle bir bütünüm.
Ruhumun boşluğu, gönül seni bekliyor.
Gökyüzü rengini, sensin diye süründüm.
Tenim aşk koyunda, umudu törpülüyor.

Sokul gizlice geceme, ben oradayım.
Çıplak ayak sahilde, denize bakarım.
Dalga olur bakışların, senle dolarım.
Ruhum derin bir aşk olur, yüreğim senin.

Zaman solar tende, her gün biraz sensizim.
Yorgun nefes canda, atar yürek halsizim.
Ve kır kahvesinde, bir çay gibi demsizim.
Papatya koksun gülüşün, hayatım olsun.

Oktay ÇEKAL
20.10.2015-22.57