Papatya İle Söyleşi

Özlem kokuyorsun papatya!
Yüreğimi sevgilimden daha yakın elliyorsun.
Düşlerimi, alnı karanlık hırsızlar gibi çalıyorsun.
Yaralarıma basıyorsun,
Vahşi bir hayvan soluğuyla üflüyorsun!
Bir balonu içimde köhne hüzünlerimle şişiriyorsun.
Elimi kesiyor yapraklarındaki ayrılık.
Ama bunu bilmiyorsun!
Geçmiş bir mutluluğu hatırlatıyor üzerindeki beyazlık.
Göğsümü deliyor,
İnsanlardan getirdiğin,
Bitmiş aşkların, gözlerde bıraktığı kızıllık.
Bir şarkı var dinliyoruz seninle papatya.
Adı ayrılık!
Melodisi yalnızlık!

Kapısı kapalı aşklar,
Hayal etmekten eskittiğim umutlar.
Gözyaşlarımı unutturan yağmurlar yağıyor bu akşam,
İşlediğim kusurlarda,
Söyleyemediğim yalanlarda,
Elimdeki ayrılıkla,
Hepsini misafir ediyoruz seninle papatya!
Görmüyor musun?
Seninle bir mutluluğum var benim.
Ama şimdi gökyüzü fazla yakın bana.
Ölürsem sadece yalnızlığım kalır biliyorsun.
Ne olur bana ölümü hatırlatma!
Dost olalım seninle papatya.

Bak dinlemiyor günler beni,
İşitmiyor yıllar sesimi.
Belki sen duyarsın uykularda feryat edişimi!
Zaman tırnaklarını geçirmiş yaralarıma,
Bana bakıp kahkahalar atıyor.
Sadece yalanlar, söylediğim doğruları biliyor.
Kirlettiğim bir kalp var taşıdığım,
Sensiz temiz kalamıyor papatya.
Bak bugün bütün aşıklar, sokaklarda evsiz kaldılar.
Yarım kalan sevdamızı hatırlayıp sevmeyi bıraktılar.
Aşklarını, arkadaşlıklarını, dostluklarını bırakıp
Yalnızlıklarını satın aldılar.
Bu yüzden mi ağlıyorsun sen papatya?