Papatya Hikayesi Şiiri - Hüseyin Uğur

Bir yaprak düştü bir sonbahar sabahı kalbime
Tuttum sıkıca sarıldım ona
Sustu konuşmadı bir kelime bile benimle
Olsun dedim varsın ya yeter yanımda

Bir yaprak kışın aralığından baktı gözlerime
Kardelen gibi güzeldi baktım yana yana
Kalbim sobada kestane, aldım elime bir kaç kelime
İnandım tüm hışırtılarına kana kana

Bir yaprak bir bahar yağmurunda yeşerdi gönlümde
Her damlada yaklaştım ona
Sanki tüm aydınlığım saklıydı siluetinde
Sabret dedim umut ektim akşamın sabahına

Bir yaprak bir şarkı olup çaldı durdu yaz gecelerimde
Kırılsam da her gün dilimde bir dua
Suskunluğum da sabrım da hep sevgimden
Fark ettim ki bir yaprakmış güneşim de ayım da

O yaprak bir yıl sonra yine bir sonbaharda
Yitip gitti gönlümden
Bir işkenceydi sanki benden yavaş yavaş uzaklaşman
Ve bir papatyanın yapraklarıydı her mevsimde bana gelen
Başkasına kokan bir papatya