Papatya Falı Şiiri - Attila Edri

Seviyor, sevmiyor…
Kararsızlık, tez canlı ruha beden
Ruh tez canlı, beden kararsız.
Bir yaprak seviyor,
Bir yaprak sevmiyor…
Titriyor elleri, yanakları soluk
Gözlerinde ürperti, bakışları donuk.
Sevmek ve sevmemek…
Herkes bunda özgür.
“Sevmiyorum” hapisten kaçınca
Seven ölür…

Seviyor, sevmiyor…
Altın kadeh ve zehir
Herkes güzelliğe büyülenir…
İçmek ve içmemek
Erdemlilerin işi…
Ve kaçınılmaz gerçek;
Zehre susamış gönlün
Kana kana içişi…
Seviyor, sevmiyor…
Bu zavallı, kaçıncı kişi?

Bir sevmek ki sonu boşlukta
Kanatlar eksik, hava platonik…
Çok yükselmez, bir solukta
Düşer yere ruhu yenik…
Seviyor, sevmiyor…
Bir yaprak senden
Bir yaprak benden
Hangimiz seviyor,
Hangimizde nefret?
Sevgisizliğin, umuduma
Dokunan bir felâket…