Papatya falı Şiiri - Safiye Özgöç

BEYAZ PAPATYANIN SEVGİSİ
Beyaz papatya hasret dolu bir şekilde sevdiğini beklerken,birden çıkagelir sevdiği,öylesine özlemiştirki aşkını,öylesine susamıştırki sevdiğine..
sevdiği derki beni gerçekten özledinmi?
beyaz papatya bak der yağan yağmurlardan bile sakındım kendimi özlem gözyaşlarım yetti beni yaşatmaya geleceğini bilmek yaşattı beni.ama artık senin sevgi suyuna ihtiyacım var der
peki der sevdiği....beni gerçekten seviyormusun?
beyaz papatya şaşkındır öylesine beklemiştirki sevdiğini hiç bir fırtına sökememiştir kökünü,hiç bir sele yenilmemiştir... sevgisinin gücü öylesine büyüktürki yaşayacaktır sevdiği gelene kadar... verdiği söz uğruna bekleyecektir onu... can suyunu getirene kadar...
beyaz papatya derki neden bunu soruyorsun bak ben seninim..sonsuza kadarda senin kalacağım....
sevdiği.....çünki ben yokken bu kırlarda sana dokunup koklayanlar oldu...bu yüzden inanmıyorum sevdiğine sen sevemezsin kirletme bu sözcüğü der....
beyaz papatya çaresizdir ne yapabilirki artık aklına bir şey gelir ve sevdiğine derki....
sana fal bakmamı istermisin...?
kızgındır sevdiği ne falı bu der...?
papatya falı der....beyaz papatya
lütfen bir kere olsun dinle beni anlayacaksın der beyaz papatya
peki der sevdiği ve beyaz papatya anlatmaya başlar...
beyaz papatya sevdiğinin gözlerinin içine bakar bir damla gözyaşı süzülür yapraklarına
ilk önce kopar beni...
sevdiği hemen koparır
şimdi bir yaprağımı kopar seviyor de
şimdi birdaha kopar sevmiyor de
son yaprağa kadar bu böyle devam eder
sevdiği sonuca öylesine kaptırmıştırki kendini
son yaprağı kopardığında sevdiği yüksek sesle seviyor der
seviyorsun beni biliyordum aslında ama ama ama
beyaz papatya falın sonunu zaten bilmektedir
beklemesine gerek yoktur
huzur içinde gitmiştir
sevdiğinin kollarında ölmekte güzeldir..