Papatya Falı Şiiri - Ahmet Keleş

Bir gün başında deli bir rüzgâr eser.
Sen de sevdalanı verirsin.
Farkında olmadan.
Güzel umutlar,
Tatlı hayaller kurarsın durmadan.
Dünya artık tozpembe olmuştur,
Değmez ayakların yere.
Zıplasan belki değivereceksin
Gökteki meleklere.
Zaman su gibi akar gider,
Kulağına gelir fısıltılar.
Görürsün kâbus dolu rüyalar.
İçine bir kuşku düşmüştür artık.
Daralır sıkılırsın.
Dolaşırsın kırlara.
Bir papatyacık çıkar karşına.
Arı konmuş ucuna,
Zavallı bal yapacak tozuna.
Asılır koparırsın, başlarsın saymaya
Seviyor, sevmiyor…
Gelirsin son yaprağa, eyvah sevmiyor!
Ararsın başka papatya,
Başlarsın tekrar saymaya.
Bilmez misin insanların dönekliğini,
Ah şaşkın âşık ah!
Git gözlerine sor
Papatya nerden bilsin,
Seni sevip, sevmediğini.
08.07.2007