Papatya fali Şiiri - Ayşen Gökdemir

Son bahar geliyor artik
cicekler solmaya baslamis
koskoca bahcede
bir tek bir papatya kalmis...
o da günesin özlemiyle
boynunu bükmüs...
önce kiyamadim onu koparmaya
sonra yinede dayanamadim
kopardim boynunu bükmüs papatyayi
defalarca düsündüm
falimiza baksammi, bakmasammi
beni seviyormu, sevmiyormu
diye sorsammi...
ne yapsam, neyi sorsam bilemedim
özledimi, özlemedimi beni,
düsünüyormu, düsünmüyormu beni
kavuscakmiyiz yoksa kavusmiyacakmiyiz
himm...
hangini sorsam....
yarim saat gecti aradan
sonra bir karar aldim nihayet
rüyasinda beni görüyormu
yoksa görmüyormu
diye sordum...
noldu cokmu merak ettin nedenini?
simdi anlayacaksin önemini...
hatirliyorsun dimi canim
seninle ilk tanistigimiz yeri
ve sana en son dedigim seyi
ben bir rüyayim
asla sana kavusamayacagim
ama seni hep ruyalarimda görüyorum
orada seninle kuslar gibi hürüz
istedigimiz gibi sevisiyor, öpüsüyoruz
askin kokusunu hissedebiliyoruz
bedenimiz bir, ruhumuz bir
birbirimizi tamamamliyoruz
bütün renkleri, mevsimsiz yasiyoruz
simdi anladin dimi sevgilim
kimsenin bize erisemedigi yerde
hürlügümüzü yasiyoruz...
falin cevabini sorma...
söylemiyecegim...
canim
yapraklarini tükettiyim papatyaya mi yansam
istedigim gibi cikmayan falin
cevabinami
yoksa senin bir hayal olusunami
sensizligimi hissettigimde
kimse anlamasin diye
icime döktügüm
gözyaslarimami
sen varmisin bu dünyada?
olabilirmisinki?
keske bir papatyam daha
olsaydi!
desene falim yine baska bahara
kaldi
sen yasanamayan hayalim
bir bahar daha görebilirsem
tekrar fala bakacagim
bu son sorum olacak
o zaman sen varmisin,
yokmusun diye soracagim
varsan var olacagim
yoksan
yoklugunla kaybolacagim
sevgilim, yasanmamis hayalim
belki sana ebediyatta kavusacagim
kimbilir...

02:15
15.10.06