Papatya Falı Şiiri - Kemal Karapıçak 2

PAPATYA FALI
Koşarım kırlara telaş ile her baharda.
Papatya fallarında belki çıkarsın diye.
Aklım her an sende,gözüm yolda, gönlüm harda.
Fakat bazen çıkıyor,bazen çıkmıyor niye?

Papatyamın yaprakları dizilmiş yan yana.
Diyorum "seviyor mu, sevmiyor mu" de bana.
Müjde ile gelmek istiyorum sana,ama
Bazen seviyor,bazen sevmiyor diyor, niye?

"Papatya dediğin kırlarda açan bir çiçek.
Aşk olsun yani sana; çiçek nerden bilecek."
Diyorsan bana, söyle o zaman nedir gerçek?
Seviyor musun,sevmiyor musun,susmak niye?

Etme,eyleme bu nazı;seviyorsan eğer,
Haydi; tut elimi,ellerini elime ver,
Sarmaşıklar gibi sarıl,saçın göğsüme ser,
Bir görünüp bir kaybolmak,uçup kaçmak niye?

Kemal KARAPIÇAK- ÇORUM