Bir hazandı, yapraklar sarımsı,
Tükenmiş duygularım ümitsiz bir geceydi,
Zifiri karanlık, sönmüş küllerimde;
Ağıtlarımda suskun, keşkilerimde yalnız,
Ayalarında buz tutmuş ellerimde.
Mehtap küsmüşçe bana,
Yıldızlar görünmüyor kentin dar sokaklarında,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta