Papatya Çiçeğim Şiiri - Ahmet İdrisoğlu

Bir hazandı, yapraklar sarımsı,
Tükenmiş duygularım ümitsiz bir geceydi,
Zifiri karanlık, sönmüş küllerimde;
Ağıtlarımda suskun, keşkilerimde yalnız,
Ayalarında buz tutmuş ellerimde.
Mehtap küsmüşçe bana,
Yıldızlar görünmüyor kentin dar sokaklarında,
Beynimde patlayan klakson sesleri,
Çekilmemi isterce yaşam bulvarlarından,
Kulaklarımda.
Klavyemin tuşlarında yorgun parmaklarım,
Gözlerim ümitsiz bir bekleyişte, camda,
Senin sesinle uyandım ölümsü uykularımdan,
Sur üflenirce yeniden doğdum sanki
Seninle var oldum, yeniden yaşamda.
Sanki ümidimdin yeniden beklediğim,
Bedenimdin, bedenimden içeri,
Ruhunla birleşen ruhumda doğdu sevdan,
Seninle yaşamaktır hayalim,
Arandığım düşleri.
Kırlardaki çiçek tarlalarında gezmek istiyorum,
Öpmek istiyorum kızılsı yanağından,
Takarken saçlarına bir papatya çiçeği,
Ben, arılarca dokunmak isterken taç yapraklarına,
Sen çaktın Dünya’mda,
Sanki ateş böceği.
Tutmak elinden bütün emelim,
Sonsuza kadar kaçırmak seni, senden,
Senli Dünya’larımda tutsak,
Yaşamak isterim.
Yalnızlığımı paylaşmak istiyorum seninle,
İki yalnız, bir yalnız olalım,
Teklifim, geçerli sonsuza dek, ‘evet’ de papatya çiçeğim,
Birlikte, yalnızlığımızda kalalım.

Ahmet İDRİSOĞLU Kastamonu 16.Nisan.2008 23.15