Papatya Akşamları

PAPATYA AKŞAMLARI
Solgun bir günün yabancısıyım,
Kaderin hep yek attığı saatler yine hâkim ruhuma,
Endülüs'ten vuran o parıltı hangi yamaçlara gizlendi,
Dünya'nın yükünü çeken tablolar kimin eseriydi rengârenk,
Bir bulut ötesi diyordu şarkımız,
O da sustu...
Biliyordum bu bahar yine yalnızlık kisvesine sığınan yıldızların,
Parlamak için bin bir temenni bekleyen Ay'ın,
Vede bir kaç yaprağı ile güne merhaba diyen,
Özlemleri yaprağında saklayan,
Renklerinin sonsuz sanat eseri vurgusu ile,
Papatya' ların akşamına mı sığınsam gönlümce,
Belki de en tatlı en masum bir akşamın gizemiyle coşan,
Papatyaların açtığı kırların yamacında uyusam sessizce...
H.ÜLKÜ KORKMAZ