Papatya Şiiri - Ergün Bilgi

PAPATYA
Sen
Sen güzelliğini güneşten çalan
Beyaz ülkemin en masum yüzü
Sen
Ardan, nardan aşk damıtan
Sen yalnız
Sen ıssız
Sen nalan
Sızım
Benek benek gönül yaram
Sırrım
Sırdaşım beyaz papatyam

Sen
Sen ışığı çalınmış sarı güneş
Sen
Duvağı mendil yalnız gelin
Ve kalp ağrısı çaresiz kaderin
Sabır taşı çatlağında gülümseyiş
Sen
Masumiyetin en beyazı
Göğsünde acıların safran sarısı
Sen
Hoyrat fallara yenik düşmüş

Şimdi
Şimdi kaldır o bahar gözlerini yerden
Bükülmesin boynun
Burkulmasın için
Boy vermişsin kimsesiz bir kalabalıkta
Kalakalmışsın kalabalık bir yalnızlıkta
Eyvallah
Sorulmaz her şey
Ne zaman, neden, niçin

Boş ver
Boş ver her şey yalnız ölürmüş
Ölürken sen yeter ki çağır beni
Sen
Sevda yelinin yek sevgilisi
Saflığın, doğanın, yeşilin ak çili
Bilirim
Nasıl görmek için gülü
Çiğner hoyratça bülbül seni
Gülün nazı var,
Adı var
Dikeni var,
Bir de acımasızca akıttığı kanı var
Seninse yüzünde buğulu bir gülüş
Ergün Bilgi