Papatya Şiiri - Cemil Akbaş

Ben öyle cafcaflı şiirler yazmayı bilmem!
Zaten yeteneğim de yoktur.
Yalnız ben;
Şiir yazarken titrerim,
Ellerim, ruhum, bedenim...
Aylardan kasımı severim.
Mübarek gecelerde bir de;
Ağlamak isterim... Gafil!
Enteresan fikirlerim vardır:
Güneşi ısıtmak isterim mesela.
Dondurmanın içine ateş saklamayı...
Bir de yanmayı isterim
Şubatın ortasında.
Şeyy, nasıl desem bilmem ki;
Yani... Bir de..,
Papatyayı severim!

Benim şiirlerim böyledir.
Yan yana gelmese de,
Yüreğim doludur sihirli kelimelerle...
Haykırırcasına susmak gelir içimden
Susarken donuvermek öylece...

Bir gün bir şiir yazmıştım ki;
Sormayın...
Şimdi nerde, nasıl, ne durumda bilemem ama;
Eminim sesleniyordur bana küllerin içinden.
Tek bir bendi kalmış aklımda şimdi,
İsterseniz paylaşabilirim:
'Keşfedilmemiş bir dünya gibisin,
Bir hayal ülkesi yahut..! '

Dedim ya, benim şiirlerim böyledir:
Bir papatyadır tutturmuşlar
İki lafın biri papatya!
Ne var Allah aşkına,
Ne oluyor size böyle deli gibi..!
Yoksa bahar geldi de biz mi görmedik?
Ah şiirlerim, ah şiirlerim...
Varsa yoksa papatya.
Bütün dertleri;
Birisi'ne ithaf olunmak..!