Papatya...
Başka çiçek gelmiyor aklıma,
Başka bir yüz de...
Hayalime bir bakış iniyor;
Senin bakışın.
Tâ ciğerime bakıyor sözde
Ve ben heyecanlanıyorum.
Papatya!
Hâlâ ruhun duymuyor.
Sevgim dünyalık hâl değil,
Toprak olmayacak cesetle.
Kapat gözlerini çevrene,
Zaman, yaşanacak çağ değil.
Ve ben korkuyorum.
Papatya,
Hislerim katışıksız diyemem.
Ben daha tanımıyorum kendimi.
Sana, seni seviyorum da diyemem.
Ama aklımdan hiç çıkmadığın besbelli.
Papatya,
Sanırım üzülmekten korkuyorum.
Kayıt Tarihi : 14.9.2021 22:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!