Papatya Şiiri - İrem Aslan

Merhaba papatya
Bugün sana sıradan insanların, sıradan hikayelerini dinlediğimi söyleyeceğim.
Attıkları kahkahalarla eğlendiklerini,ceplerindeki üç kuruşa güvendiklerini,
Bugün sana olası mümkün, olmama ihtimali olan şeylerden bahsedeceğim.
Ölesiye kaçmak istediğim bu şehirden, hergün son bulmasını istediğim evrenden
Bir günlüğün son sayfası gibi,tükenen gözyaşlarımdan ve Ümit kırıklıklarımdan demleneceğim.

Ahh papatya
Bugün karşıma geçip kendimle yüzleşip,temiz havayı sonuna kadar içime çekip üzüleceğim.
Erteleyen kalpleri,samimiyetini sorgulamaktan vazgeçtiğim çehreleri, itiraf edeceğim.
Değer yargılarımı,varlığını ispat etmeye çalıştığım yaşam tarzımı, yalnızlıklarımı göstereceğim.
Çok üzgünüm papatya ,çok kahrettim ve çok içimden küfrettim özür dilerim kalbim seni de çok ezdim.
Azı bilmedim,öfkeyi de uçlarda, sevgiyi derinlerde ,fazlasıyla besledim, büyütüp ,önüme serdim.
Baştan sona en güzel dediğim hikayemi bitirip ,yeni hikayelerde kendi ıssızlığımı izlemişim.

Zor papatya çok zor
Güneşi avuçlarında tutmaya benzer derler ya ,anlıyorum, çok yara alıyorum düşündüğüm her dakika ,
İnsan ömründe bir defa çok sever derler, bir defa sevdim …ondandır demek, sevemedim başka
Papatya unutma bir gün mutsuz veda edeceğim hayata ama onursuz asla …