Papatya Şiiri - Ufuk Çoban

O kadar çok papatya var ki birbirinin aynı,
O kadar zor ki bulmak farklı olanı.
Rengi aynı, kokusu aynı, yaprağı aynı,
Seni görene dek hayatım umudumu kaybettiğim andı.

Şimdi gülen bir papatyam var hayatımda.
Tüm papatyalar bir yana, o bir yana.
Topladığım sıradan bir demet papatya sana,
Bir gülücük olsun diye o güzel gözlerine.

Şimdi hayatımın en güzel parçasısın gülerken bana,
Cesaretlerimin en büyüğüsün söylerken sevgimi sana.
Artık hayal istemiyorum korkusu ile olamamak yanyana,
Uzatmak elimi ve çekmemek bir daha.

Hiçbir şeye söylemediğim kadar söylemek istediğim,
Dağlara, denizlere sığdıramadığım ki yüreğime nasıl sığsın?
Yerinde zor tuttuğum küçük bir kalp seni görünce coşan,
Gözlerine söyleyemez seni sevdiğini, yerinde duramadığından.

Her resmine baktığımda kendime soruyorum neden uzaktasın diye,
Defalarca söylüyorum resmine, senin yerin burası diye.
Uzaktan gülümsüyor resmin her defasında,
Gözlerim yine kapanıyor sensiz uykulara.

Gerçekten çağırsam gelmez misin düşlerin ötesine,
Sıkı sıkı tutsam ellerinden, seni hiç düşürmemek üzere.
Sarılsam bir parçan olacak şekilde,
Gitmeden kalır mısın gözlerimin içinde?

Kelimelere sığdıramadığım ömrümsün,
Düşlerde dahi göremediği beklediğimsin,
Bir elimde, bir göktesin, yıldızlardasın,
Belki, belki bir gün buradasın?

Elimde değil sensizliği içime sindirmek,
İçimdeki volkanları bir kaç damla yaş ile söndürmeye kalkmak,
Sevgimi, 'seni seviyorum nazlı papatyam''daki kelimeler sığdırmak,
Gel ve gitme bir daha bensizlik uykularına hep kal yanımda.

Mutluluğu eksik etme yüzünden, ve sakın ağlama benim yüzümden,
Sana söz üzmek yok seni sen istesen de,
Bir yürek sana korumak için sevgimizi her kötülükten.

Bazen korkuyorum kaybedersem seni diye,
Bazen susuyorum seni kırarım diye
Bazen bekliyorum henüz erken diye
Ama hiç tereddüt etmiyorum, seni seviyorum diye...

28/06/2003