Papatya Şiiri - Faruk Tekin

Pembe düşlerinin arasına,
Kahkahalarını koydu.
Umut aradığı yeni sürgününde,
Kırık yüreğini gizleyemedi.
Mevsimlerden bahar,günlerden hüzün,
Anladı ki yanlış yer ve zaman.
Buralarda sevdalar fırtınaya tutulmuş,
Sevgiler alabora.
Gidemezdi artık,
Biliyordu,dönmek daha zor.
Usulca dokundu toprağa.
Bırakıverdi incecik köklerini,
Dikenler arasında kalmış,
Nazlı bir papatya gibi.
Bir şeyler aradı tutunacak.
Köşe başları haindi,
Her taşın altı tuzak.
Anladı,zordu papatya gibi yaşamak.