Papatya Şiiri - Vahide Kalkan

PAPATYA
Kalbimizin köşesine kondurulmuş bir papatya gibidir umut.
Hem bakmaya doyamazsın hem de koparmaya kıyamazdın.
Bazen yol gösterir beyaz yapraklar bize.
Sevgiye umuda dair inancımız oluverir.
Seviyor sevmiyor diye medet umduğumuz anılarımızda yer alır.
Ah gençliğimin, neşemin ,keyfimin ,umudumun, çocukluğum çiçeği.
Herkes çok iyi bilir ki bazen bir saatlik süre insana ömür kadar uzun gelirken bazen de göz açıp kapayıncaya kadar geçip gider.
Mesela topladığım papatyaların saçıma taç olduğu yıllar çok çabuk geçti.
Baharda canlanan doğa gibi hayatıma renk katan papatyalar…
Saçımı süsleyen, hayalimi süsleyen o yıllar dün gibi sanki.
Umudun rengi nedir diye soracak olursan eğer?
Biraz beyaz biraz sarı..
Sana bir sır vereyim mi?
Hayat sadece umudun rengine tutunanlara cömert davranır.
Mutlulukla uğurlar kahkahalar ile karşılar..