Papatya Şiiri - Kasım Kaplan

Bir papatya buldum, bahar gelmeden,
Sihrine kapıldım, kimdir bilmeden,
Bahar yalancıymış, papatya hayal,
Gitti de kayboldu veda etmeden.

Kış mı erken bastı, papatyam soldu
Göründü sevdirdi, sonra kayboldu.
Zihnimde canlanır hep hayal meyal,
Anlamadım bana böyle ne oldu.

**Boşuna sahilde, yağmurda kaldım,
Ayak izlerinde onu aradım.
Hayalin hayali, yok buna mahal,
Belki sen vardın da ben bulamadım.

Aklım hislerimle alay ediyor,
Bir can sıkıp, bazen moral veriyor.
Mantık fısıldıyor, bu sevda hayal
Kalbime ben bunu anlatamadım.