Papatyalara benzeyen insanlara güvenin,
Papatyalar köklerine sadıktırlar.
Toprağından koparılmadan
Papatyaların kokusu duyulmaz.
Güneşin önünden kopmanın isyanıdır.
Derin derin gurbet kokarlar ..
Çığlık çığlığa bağıramazlar da
Ölümlerini koklatırlar
"Seviyorum,’sevmiyorum " diye yapraklarını yolanlara...
Yüreğinde büyüttükleri için ;
İnsanlar neden çiçeklerin boynunu kırar
Tazecik yaşadığı toprağından koparır ki ?
Orhan Gülaçar
Kayıt Tarihi : 14.8.2016 16:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!