Papatya Şiiri - Halit Korkmaz

Zerafetin' saflığın, temiz kalbin simgesi;
Sana koşan âşkların duyguları vuslat ya,
Sen vehimlerin Ay'ı gönüllerin imgesi,
Bir derde bin dermandır kokun rengin papatya.

Familyalar içinde yalnız sensin ipeksi,
Eline su dökemez ne Lâle ne Akasya,
Buzullar sana âşık duruşun Gül'den seksi,
Her kıta vatanındır Avrupa da Avrasya.

Aşıklar kirpiğinden yol ararlar öylesi,
Seni eline alan maşuk'una kanar ya,
Kuşların arasında zerrin'in de böylesi,
Bir tek canda bulunur o da sarı Kanarya.

Sana tapar Acem'i Arab'ı ve Farisi,
Sana elçi gönderir Japon'ya ve Alman'ya,
Sensin diplomasinin temsili ve bânisi,
Bunca ikramı niçin reddedip de alman ya.

Fallar da mânâ sensin' sensin mânâ da hissi,
Arının senden alıp evirdikleri Bal ya,
Bazen ellerde gezer' bazen sofrada besi,
Bazen fanus da çiçek' bazen ambarda balya.