Uçurumun kenarında, sessiz papatya
Güzel mi güzel, bir başına durmakta.
Beyaz yapraklarıyla sevmelere hazır,
Cesaretsiz gönlüm neden korkmakta?
Esiyorken rüzgar, yağıyorken yağmur,
O hiç bilmeyecek, aklım onda kalacak.
Koklayamadan, belki hiç dokunmadan
Gönlü bu soğuk yerde bensiz solacak?
Sen beyazdın senin gibisi yoktu papatya!
Ben siyahtım, seni kendime çok gördüm.
Uçurumdan mı, hiç korkmadım papatya!
Seni bahara bıraktım, sevgimi kalbime gömdüm.
Kayıt Tarihi : 8.8.2014 11:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!