Papatya Şiiri - Ahmet Mansuri

Güzelliği doğan güneşe benzerdi
Saçları sarı gözleri kahve
Allı yanakları ısıtırdı gece evimizi
Ağladığında fırtınalı gecelerimiz geçerdi.

Yaz yağmurlarını severim o yüzden
Kısardı gözlerini gülerdi barışmalar
Ölüm kadar zor ve çetrefilli ayrılıklar
İmkansızlık bile kolay derdi annem çocukken.

Ayrıldık ayrılalı papatyalar solmadı fotoğraflarından
Yüzü asılır mı? asılmadı.
Ya ben
Kaç kere öldüğümü sayamadan yıllar geçti.
Kim bilir belki ömür dediğin çoktan geçti.