Ben bozkırlardaki kurumuş otların arasındaki
küçücük bir papatyaydım.Yeşildim bahar benim,yaylalar,
dağ,dere orman bahçeler,
Ben papatyayım.Yağmurlar ben uyurum üzerime
yağar.Kar kırağı yorgan olur üzerimde.
Sıcaktır toprağım üşütmez beni.
Ve o gül yüzlü bahar güneşini
ilk önce bana saçar şavkını.
Ve ben öyle tembellik nihayetinde
kucaklarım baharı.
ö
Kayıt Tarihi : 19.11.2009 09:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!