Paparazzi Şiiri - Hüsnü Atzel

Ay güneşe hasrettir
Güneş de aya
Bilir misin? Can parem,
Biri doğmadan, batmış olur öbürü
İşte bu yüzden
Hasretlik çekerler her gece ve
Her Allahın günü

Bu tabii ki işin görünen kısmıdır biraz,
Yani işin gördüğümüz yüzü
Laf aramızda ben gördüm
Elele kolkola Sevişirken onları,
Her daim flörtteler
Çaktırmamak için birlikteliklerini bize
Farklı zamanda görünürler hepimize
Birbirlerini o kadar kollarlar ki hatta
Kendi ışığını yansıttığını dahi ayın,
Çıkartmaz açığa güneş.
Fısıldamaz karanlığa

Isıtırken içimizi
Kapkara bulutlar sarmışken bile
Arasından çıkardı mı kellesini
Mutlulandırır hepimizi
Ay ise hiç belli etmez renk vermez
Güneşten aldığı hazzı,ışığını dağıtır
Geceleri ışığında mutluluk saçar,
Aşıklara yol gösterir
Mutluluk bağından içeri
Aşıklar farkında olmaz

Ayla güneşin farklı değil hikayesi
Daima birlikteler daima beraber
Hep bize nazları gülüm
Hep bize ayrı imiş gibi görünürler
Ben şimdi onların paparazzisiyim
Bak kaçmıyor gözümden
Tıpkı seninle ben benle sen gibi
Yaşadığımız hatıralarda
Ve sevdiğimizi bilmekle
Sevildiğimizi hissettirmek gibi