Panzehirim Olursun Şiiri - Ali Tarhan

Huşunetle bakıyorsun yaz güneşi gözlerinle
Huzmesinde parlarsın gözlerinden gönlüme,
Nazarın çatal mızrak, kılıçtan keskin
Göğsüm içre akar amansız soğuk zehrin,
Her atımda yayılırsın, kılcal ufkuma değin;
Kesilirim soluksuz, mosmor dudaklarım
Beniz donuk, çelik katı, kaskatı parmaklarım…

Acıtarak söylüyorsun cam kırığı dilinle
Ağularsın tatlı sözü, sunarsın şerbetiyle
Boğazımdan her damlada güller açar içimde
Her yudumda kemirir sinemi
Damıtır dikeniyle..

Mavilerde çırpar, kanatları siyahi
Güne doyunca semalarda kargalar
Gözlerim uzaklarda arar silüetini
Kuzguni boyanır, savrulur palalar
Çizer inceden her çırpıda yüreğimi
Özgürlüğüne hasret ruhumu salar…

Yalnızlık noksan bana duyumsayınca seni
Akkor yürek saçmakta gökkuşağı sevgini
Kollarımda hissederim kucak dolu şefkatini
Damarımdan zerk edilen panzehirim olursun
Sahralarda özlenen bir bulutluk yağmur gibi…