Panzehirdir Aşk Şiiri - Kadir Ünlü

Tanrı insanı yarattı
İnsanlıkta ölümcül virüsü
Ayırdı virüs kenetlenmiş elleri
Kırar gibi bir kiraz dalını
Yasaktı yaklaşmaları bile,soğuttu yürekleri
Koronavirüs,düşmandı aşka
Sarılamaz öpüşemez,koklaşamazlardı
Soğudu harlı bedenleri
Ayrıldı elleri,ve üzgün gölgeleri
Acımaz Virüs Korona,ölüm var ucunda
Taktılar yüzlerine beyaz maskeleri
Oturdular parkta ayrı banklara,bakışıyorlar hüzünle
Vurdu Koronavirüs
Yaralı aşıklar.

Nasıl sevişeceklerdi bundan sonra
Nasıl karışacaklar çoluk çocuğa
Gölgeleri bile ayrılmışken biri birinden
Korona enselerinde boza pişirirken
Zehirlendi nefesleri
Keder ve korku yağdı üstlerine
Söndü ellerinde ki çiçekler ve umutları
Çaresiz aşıklar

Kalkıp sarıldı,cesur aşıklar ve gölgeleri
Aldılar göze ölümü,kenetlendi elleri
Attılar beyaz maskeleri
Korona zehirse;aşkları panzehirdi
Umutlu ve mutluydu
Cesur aşıklar