Panzehir Şiiri - Tuna Yıldız

içimden yılmak geliyor hayattan
Bazen ne çok anlamsız...!
Selam olsun
Fikrimi,aklımı,bulabilene
Beni bulduğun da,
Fikrim gibi ruhumda yansıyacak içine
Kanser gibi saracak bedenini
Sararacak gözlerinin beyazı
Atamayacaksın bir bakış dahi
Ne bir göze nede bir gönüle
Sanacaksın yağmur yağıyor
Tüm varlıklara ve de canlılara
Oysa iflas etmiştir göz bebeklerin
Kalkmayacak ne elin nede kolun
Acizleşeceksin,sanırsın felç oldum
Saramayacaksın artık bulsan da bir nazlı yar,
Anlayacaksın çekmeyince iki basamak ayaklar
İşte merhaba de
Sende tanıştın aşk denen kanserle
Bir yılan gibi sokuyor mu?
Sızlatıyor mu andıkça,
İçten içten,yıka yıka?
Al panzehir sana
Yok bir eşi daha
Var git kaf dağının arkasına
Ve bağır seni seviyorum diye
İnlet yeri göğü,
Dağ taş yerinden oynasın
O zalim,heybetinden ayaklarına kapansın
Duy beni,fikrimi aklımı çalan
Panzehrimi sakın boşa harcama
Beni hiç sorma.
Ağzımda cigara,
Kaderimle başbaşa,
Pokerdeyiz,akşamdan sabaha..!