Panzehir Şiiri - Nazife Abaylı

Bu gece ansızın,
Karanlık bastı odamı.
Göremez oldum etrafımı.
Bir ses duydum,
Sinsice,
Derinden,
İrkildim.

Usul usul yaklaşan,
Bir sağdan,bir soldan,
Yalnızlığımdı gelen.

Dolandı birdenbire,
Önce ayaklarıma,
Sonra kollarıma,
Ve boğazıma.
Nefes alamaz oldum.
Boğuldum.......

Tuttuğum gibi ellerimle,
Kavradım iyice.
Pencereden dışarı,
Tüm kuvvetimle,
Savurdum.

Ama nafile,
Gitmem diye dayattı.
Önce ayaklarıma,
Sonra kollarıma,
Ve............
Tüm vücuduma,
Zehrini akıttı.

Öyle bir yaktı,
Öyle bir yaktı ki damarlarımı,
Kıvrım kıvrım kıvrandım.
Alıp elime kör bir bıçak,
Kanını akıtamadım.
Acısını............
Bir başıma yaşadım.

Haykırdım,başkaldırdım,
Sesimi sana duyuramadım.

Ey............!
Dönülmez yollara,
Giden sevgili.
Gel artık,
Neredeysen?
Yalnızlığımın,
Panzehirin sen!