Pansiyon Şiiri Şiiri - Sabır Çelik

Okuma hayatım sönük lambalar altıda geçti
Bir yanda uyurken geceleri düşünmek seni,
Bir yanda dalarken geceleri anne özlemi
Bir yandan da göz yaşlar oldu mu kahredesi.

Sabah oldu mu bir çıldırtıcı zil sesi
“uyan koğuş sabah oldu” bir direniş
Bir yanda çıldırtıcı ranza sesleri
Birde öğrenci sesleri yok mu bitiresi.

Saat oldu mu altı kahvaltı vakti
Dizilir öğrenciler kapıya yemek vakti
Yine yorgunluk yine sitem…
Birde boğuşmalar yok mu öldüresi.

Yine yeni mesajlar, kurallar
Bir yanda aşçı, bir yanda personel
Bir yanda öğrenciler, bir yanda öğretmenler
Her ağızda bir ses çıkıveriyor sağır edilesi.

Bazen içimize kin düğümlenip
Karşımızdaki kişiyi tanımazdık
Azda sörse çocukça küserdik…
Birazda çocuksu düşünceler oldu mu?
Gece çökerken içimize
Koğuşlara kapanıp dalardık geceye özleyesi.

Yas tuttuğumuz gecelerde olurdu
Yalnızlıkta sarardı bazen yüreğimizi
Bazen ağlardık çocuklar gibi, bazen de gülerdik
Anlatılmazdı ama aile özlemi yüreğimizi delerdi.

Ki, geçen zamanın farkına varmadan
Baktık ki alıştık. Pansiyon başkaydı.
Disiplin, kurallar ve daha neler…
Yalnızken yalnız olmadığımızı söylerdi
Pansiyon müdürümüz Sami Bey:
Bir evimizde bu oldu. Ne güzeldi…
Annemiz babamız öğretmenlerimiz oldu.
Pansiyon hayatı başkaydı iyisiyle kötüsüyle…

11.12.06