Panorama Şiiri - Dağlar Özügüç

Dün yine geçtim o hazan bahçesinden
Avuçlarım soğuk gözlerim dolu
Sensiz bir avuç toprak bile istemem
O verimli hülyalar ülkesinden
Geçmesin kapımdan istemem
Sana uğramayan hayal kırıntıları
Aşkı sevdayı toplamaya razıyım
Sokaktaki o yorgun çöpçülerden
Gelmesin istemem bir tek gülü
Sen kokmayan hazan bahçesinden

Hüzün dolu yüreğimle
Yağmurlu bir gecede
Sokak başında gizlice
Buluşalım o akasyanın dibinde
Ağlasın bu gece her şey istediğince
Akasya çiçeğinden süzülenler
Hasretimin gözyaşı olsun
İncitme bu yaralı yüreğimi
Beni unuttuğunu belli etme ne olur
Şüphe her sevdanın sonu olur

Seven insan biraz ilgi uğruna
Dolunayı bile indirse panoramadan
Mutluluğu garanti edemez
Hicran sevmenin genel karakteri
Yanık yürekte demlenmeye başlayan
Kavruk aşkların derin hicranı
Gözyaşı olarak aksa gözlerden
Yağmur olup dökülse yerlere
Hatta sel bile olsa taşsa yatağından
Kavuşamaz vefadan yoksun
Duygusuz ölgün gönüllere