Panorama Şiiri - Boğaç Yüzgül

Kap kacak dağınık ortalık

Kaçak bir hayat görüntüsü

Salkım saçak örümcek bağlamış korniş araları

Kaçamak ömrün ortasında berbat bir odada

ve bedbaht bir yakınlık hissedemediğim hissizliklere

Yine yukarıdan sesler geliyor

Bir işkence sanki yıllar öncesinden kalan

Bence duygu falan hikaye

Düpedüz esaret

Israr etmemeli

Ahmakça bir cesaret kabul

Kabuğuna çekilmeyişin neticesi

Çabuğundan bir çare de aramak için geç artık

Bir işe yaramak uğruna

Bağrına bastığın taşların sancısı yaşadığın

Yastığının altındaki huzursuzlukla uyumuştun asır misali yıllarca

Hasır döşek oldu bütün kuş tüyleri

Büsbütün uzaklaştın benliğinden

Tütün sarılıydı dertlerine

Her nefeste duman duman can sıkıntısı

Heyecan aradığın öfkeli başkaldırışlardan bıkmaksızın

Tek sızın oldu sızım sızım sızlanmazlıklar

Ansızın bulacağını umduğun gerçek

Çiçek gibi açmadı bahçende

Seni arıyordun kendi kendiliğindenliklerinde

En derin derinliklerinde buldun sonunda

Bir tek kendine kuldu köleliğin

Tek kendine sokuldu yalnızlığın

Her sene aynı desen

Her sene aynı sen