Panjurları örtelim; yaşayalım tek başına.
Güvercinler bile konmasın pervazlarımıza.
Hayatımıza ne kapıdan ne dahi bacadan
Kimse girmesin, gelmesin bir daha asla.
Kapatalım kepenklerimizi bütün dünyaya.
Duygularım yorgun yüreğimin virajlarında.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Pencereyi ilk kim açacak merak ettim bende :)...tebrikler
Ama Osman Bey;
iki kişi ile olmaz ki hayat!
Kaldı ki öyle yapabilseniz bile
Sonunda kapıyı açıp salacaksınız bir gün sevginin ürünü tomurcukları dışarıya..)))
Kutlarım şiirinizi.
Mehmet Kuvvet
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta