Panjurları örtelim; yaşayalım tek başına.
Güvercinler bile konmasın pervazlarımıza.
Hayatımıza ne kapıdan ne dahi bacadan
Kimse girmesin, gelmesin bir daha asla.
Kapatalım kepenklerimizi bütün dünyaya.
Duygularım yorgun yüreğimin virajlarında.
Her zaman yanımızda olacak kadının
her yerde yanında olmaya ant içtiğimiz
üç ayaklı dünya adaletiydi sevdamız;
sen,
ben,
gölgen-gölgem..
Devamını Oku
her yerde yanında olmaya ant içtiğimiz
üç ayaklı dünya adaletiydi sevdamız;
sen,
ben,
gölgen-gölgem..
Pencereyi ilk kim açacak merak ettim bende :)...tebrikler
Ama Osman Bey;
iki kişi ile olmaz ki hayat!
Kaldı ki öyle yapabilseniz bile
Sonunda kapıyı açıp salacaksınız bir gün sevginin ürünü tomurcukları dışarıya..)))
Kutlarım şiirinizi.
Mehmet Kuvvet
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta