Panikatak Şiiri - Bayram Güngör

Dehşet sarmalayınca öz dünyanı
Seneye çevrilir sürecin her anı
Geçersin herşeyden bıraksın diye yakanı
Can derdinden unutursun cananı.

Nefes üstünden çekince elini
Göğsün toplayınca ağrı selini
Karıncalar basınca tüm derini
Kurtulmak için dökersin terini.

Yıkıldıkça dağların, gözlerin dörtler
Hükmedemezsin, ellerin istemsiz titrer
Bittim sanarsın ararsın amanla bir yer
Olursun etraftaki en şaşkın beşer.

Çözemezsin sonucu belli problemi
Anlamazsın içtiğin çaydaki demi
Bırakırsın hayattaki gerçek gündemi
Harcarsın buna sahip olduğun feri.

Basittir dışarıdan, zorlanır yaşayan
Denir ki; - sorun kolay, ayan beyan,
Sıyır şunu ruhundan ömrü kazan-
Vücut sanki ona kocaman yatak
Ne mümkün başından savmak
Bilen bilir ne derttir panikatak