Panik Şiiri - Mihail Goragor

Daraldı duvarlar, sıkıştı zaman
Nefesim yetmiyor, Allah'ım aman
Koşsam da çıkış yok, kaçış hep yalan
Düşlerim çırpınır, uçurumun kenarında

İçimde bir fırtına, sönmez alev
Avuçlarım terli, titrek kollarımda
Kalbim bir savaşta çok yorgun
Sesler yankılanır, hepsi kuzgun

Gölgeler büyüyor, gözlerim sis
Bedenim tutsak, aklımda kriz
Bir düşüş, bir çığlık, dipsiz bir his
Kurtulmak isterken kaybolan biz

Ama geçecek, bilirim elbet
Fırtına diner, dağılır kasvet
Bir nefes, bir an, bir sabır, evet
Karanlık içinde bitecek hasret