Pandemide Selalar Şiiri - Mustafa Bulan

Yüzümde maske, bu sabah sokaklarda
Yürürken ürkeklik var, adımlarımda.
Azık için yarışırken sokaklarda
Ne martılar, ne de kediler farkında.

Peş peşe neden okunuyor selalar?
Nerede cemaat, neden sessiz kuşlar?
Musalla bomboş! Nerede bu imamlar?
Sanki başka dünya, saklanmış mevtalar!

Güneş ışıkları vururken semadan
Bu maskeli kim? Tanıyamadım bir an.
Yanında olunca şu köpeği Korsan
Dedim: İşte bu komşumuz Boşnak İhsan...

Sokakta herkesin kapanmış yüzleri!
İster istemez döndüm maziye geri,
Ve yüze bakım yapıldığı günleri.
Artık gerek yok, taksınlar maskeleri...

Doğal kalsın, gerilmesin şu suratlar!
Dolgun olsun diye şişmesin dudaklar!
Botoks, dolgu… olmasın ameliyatlar;
Maske tak kurtul, uğraşmasın cerrahlar(!)

Hepten kapanmasın, açalım yüzleri.
Uzaktan az kaldıralım maskeleri.
Hem selam vermekten kalmayalım geri.
Arada yok ederiz şu virüsleri…

Pendik/05.12.2020