Panda misali kadın aşkı

KADIN AĞZINDAN....

Aşık bir kadınım ben… panda misali… birkaç kişiyiz sanki…
Aşıksa bir kadın Azrail e kiralamıştır bedenini.. aslında yarım ölmüştür…

Herkesi o zannetmesi, her sesi ona benzetmesi, kokusunu duyduğunda
Çarşının ortasında durup gözlerini kapatıp kokuyu içine çekmesi…
Ölüm belirtisidir aslında…
Aşık bir kadınım ben… saçımda rengarenk saksılarda menekşe besleyen…
Yandıkça küllerine doğmayı öğreten…
Her seven kadın biraz asker dir… biraz vatan borcudur nefesi…
Uyandığında o gelir aklına… aslında aklın hep onda…
Güzel giyindiğinde o beni görsün istersin…
Birde denk geldin mi onunla… çarpışan arabalardaki korku misali..
Çarpıyorsun ama yaralanma yok… maddi hasar yok…
Atlı karıncalarında bir canı vardır elbet… beLKİde bıraksak ovalara kaçacaklar…
Tıpkı ben gibi… döndükçe aşkını sever gibi…
Tek tesellim çocukların binip dönmesi…
Ah bir salsan beni… ah bir yarsan kalbimi… nasıl kaçışacak sana bağımlı düşlerim…
Düşüpte uf oldu anne dizim dediklerim…
Ağzının kenarına yuva yapmış şapşal bir kırlangıcım ben…
Konuşsan öleceğim… ne diyeceğin önemli değil sahiden…
Konuşsan yıkılacak ocağım başıma…
Aşık kadınların çocuk doğurmalarına gerek yoktur… onların ana rahmi…kimsesiz ve isimsiz bir aşkı evlat edinmiştir…
Şimdi aşk yakıp kavurabilirsin beni... uyku ölümün yarısı... ayrıldıysak biz seninle...
ölmüştür yaşlı bir dedenin karısı...
yalnız kalmıştır dede... külünden doğamaz bir daha..