Panço'nun Gülperi'si

Gülüşleri yarım
ne kadınlar bilirim ne adamlar
anahtarı üstünde unutulmuş
-zehir zemberek -
kapı tokmağından işlevsiz
gönüller çürüten
kirli vicdanın temiz elleriyle haplanır günleri
Olsun!
Derdi kime?
Kimi muştular bilinmez
gördüğümüz dertlerin görünmeyen ağlarına takılmış
miskin kaderi
delikanlı Gülperi'yi çay kaşığında eritip damarlara zerk eder
Uyur, uyuşur Panço, bitti sanır
pis vicdanları terk eder mi

Bir parça ramazan pidesiyle sarar sigarasını
kara tırnaklarının, merhamet akan titrek ellerinde
ölü kedinin başında sabahlatır mum ışığını

Oturduğu merdivene dökülür nefesinden yeşil buğular
Otuzlu yaşlarında Gülperi'den arta kalan
bir delikanlı, hırıltılı solur bonzaiden

-bizim merdiven üç basamaklı,
her basamağında ömrün çağı bir asır -

Ruznameci sokakta deprem olur
İslambey Caddesi, Eyüp Sultan'da

Bizim merdiven ölür...

Fatma Duman Aydın