Panaroma Şiiri - Zeynep Salman

Yalnızlık sarmış kalemin burçlarını
Yalan otları bürümüş taşların arasını
Az ilerde bitmiş aşkların köprüsü
Rüzgar sallıyor.....
Gözyaşlarından örülmüş korkuluklarını

Az sonra akbabalar gelecek
Didikleyecekler yaralı kanayan yürekleri
Akşam çökmüş sinsice kuytulara
Yorgun yarasalar gelecek birazdan
Çığlık çığlığa kaplayacaklar izbeleri

İhanet pusu kuracak zevkle
Yeşil mavi kırmızıı
Karışacaklar birbirlerine
Anlamını yitirecek kuş sesleri
Yürek gibi susuz kalacak ağaç kökleri

Nankörlük sırıtacak bir bulutun üstünden
Ertelenen tüm kötülükler
Yağmur damlası gibi ıslatacak
Tüm ayrılıklar kabaracak deniz gibi
Tüm iyi duygular dalgalarda boğulacak

...Ve bir yol ayrımına gelecek
Beynin her iki tarafı
Acının kederin tükettiği ile
Küçük mutlulukların yeşerttiği
Aynı bedende buluşacak