Panaroma Şiiri - Veli Akca

PANAROMA

çıktım yücelere
alçaldı mekanlar
bir nokta gibi
göründü gözüme
o büyük hanlar
noktada kayboldu
bütün insanlar

indim enginlere
gözümde büyüdü
dağ bayır dere
daldım birden
geçmiş günlere
birikmiş hatıralar
tarihe karışmış
eski sevdalar
bir defterde
sayfalar kırışmış
geleceğe baktım
karanlık
günden güne
tükeniyor insanlık

gidişat nereye diye
kendime sordum
adına insan denen
bir çocuk gördüm
önce emekledi
sonra yürüdü
her bir nefesinde
zaman eridi
derken
kemale erdi yaşı
ağardı saçı başı
şu dünyada kalmadı
bir dikili taşı
toprak oldu na’şı
sevenleri ardından döktü
birkaç damla gözyaşı

geçti seneler asırlar
defterinde yazılı kaldı
sevaplar kusurlar
bir müddet torunları
sakladılar resmini
sonra unuttular
birer birer
ismini