Pan Flüt Çetesi Şiiri - Osman Olmuş

sokak kavgalarında hep dayak yedim ağbisizlikten
ekmek almaya bile gidemezdim çeteye girmesem
sustalıyı çekemezdim öyle şak diye şakaktan
faça atmayı bilmediğimden hep faka basardım
kimle dalaşsam: sonunda çalıyı dolaşan yine ben
-çelimsizlikten: bana müsaade-
ah! bir kere çamura düşürülmeden dönebilsem eve
asla girmezdim çeteye; çember çevirmenin dışında
bir keyif olduğunu bilmezdim çocukluğun: hep kavga
içinde büyüdüğüm sokaktan başka: arka çıkan yoksa
-ağbisizlikten: bana müsaade-
kardeşim orhan ve once upon a time in america
pan flütüyle başlayan o buhran: bir bilet lütfen
tren daha kalkmadan nasılsa geçmiş tutar elimden
ah! lunaparka gidemediğimiz yıllar: bir coca-cola
kapağından çıkan plastik topla: patlar ilk tokat
izi hâlâ yanağında.olsun üzülme, ben varım ya!
-artık kimse dokunamaz sana-
bir sürü bilet alacağım hem de çarpışan otolara

güz bahçesi’91/ankara
Osman OLMUŞ