Otuz yıl öncesine gittik geçen gün,
Ah, kelli felli göbekli adamlar!
Aynı sıralarda değil miydik daha dün.
Ne çabuk savurdu yıllar bizleri?
Yüzümüzde hayatın derin izleri.
Zihnimi zorluyorum çıkarmak için,
Eskinin siyah- beyaz karelerinden.
Kiminizi gözlerinden tanıyorum,
Kiminiz büsbütün değişmiş,
Boyuna olduğu gibi, enine de uzamış.
Öğretmenlerimiz hiç yaşlanmamış mı ne?
Durmuş Ayrancı, Enver Anaş, Ayşe Çay…
Sınıfa geçip ders vereceksiniz sandım!
Pansiyonda yaşadığımız dram,
Sonraları da yakamızı bırakmamış ne?
Birçoğumuz üniversite mezunu olduğu halde,
Hâlâ neden takılmışız ortaokul yıllarına?
Benliğimiz orada asılı kalmış.
Neden gelmediniz Sayın Kavukçu, Karaçay?
Sizleri affedecek kadar büyüdü yüreklerimiz!
Bizi bir araya getiren vefanın şifreleri,
Masum duygularımızda saklı kalmış.
Darbe sonrası o kıt şartlarda,
Sevinçten çok acıları paylaştık.
Belki bu yüzden erken olgunlaştık.
Dumura uğrayan, sindirilen çocukluğumuz,
Çekmedi rüyalarımızdan elini,
Ve unutturmadı Pamukeli’ni.
Mezara kadar izleri silinmeyecek,
Yitik çocukluğumuzu arayacağız,
Buruk yıllarımızı ağartacağız.
Pamukeli artık yorgun, yıkılacakmış bu yıl.
Ama aramızdaki bu bağ, bu ruh,
Türkiye’nin her köşesinde ölene dek sürecek.
Ve o çocuk bakışlarımızla gülümseyip,
Hiç yaşlanmayacağız…
24.06.2013
Muhittin AlacaKayıt Tarihi : 24.6.2013 12:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ceyhan Pamukeli Ortaokulu mezunları buluşması (1982-86 mezunları)
İlk anda, “pamuk eli” gibi algıladım şiirin başlığındaki “Pamukeli Ruhu” ibaresini.
Güzel dostum, ta yıllar öncesine dönmüşler. Hem de ortaokul yıllarına. Hem de çok değerli öğretmenlerinden birkaçı da olmak şartıyla, eski okul arkadaşlarıyla…
Çok güzel bir buluşma gerçekleştirmişsiniz. İmrenilecek ve yaşanılası bir durum. Helal olsun, bu dostluğa bu ruh güzelliğine.
Dediğin gibi, ortaokuldan sonra lise ve üniversite…
Hatıraların takılı kaldığı zaman dilimi, ilk delikanlılık çağlarının yaşandığı ortaokul yılları…
Çoğu ilkokul’u unutmaz, ama ilkokul saflığın sembolü gibidir. Ortaokul daha benleştiğimiz, farkında olmaya başladığımız bir dönem…
Gerçekten unutulamayacak bir dönem.
Muhittin Bey, ne mutlu ki, hatıralarınızı birlikte yeniden yaşamışsınız ve yeni hatırlarla ve en güzel duygularla “buluşmak üzere” ayrılmışsınız.
Güzel ve etkili bir anlatım olmuş efendim.
Sevgi ve saygı rüzgârları esenliğiniz olsun.
Dostça ve sağlıcakla…
“GERÇEK DOSTLAR BİRLİĞİ”
TÜM YORUMLAR (2)