Pamuk tarlası Şiiri - Hadi Çağlar 2

Bir yazgünüydü uzandım dut ağacının ğölgesine
Toprağı öbekleyip başımın altına yastık yaptım
Tarla yorgunluğu dalıp uyuya kalmışım oracıkta
Bir gürültüyle kalkıp oturdum olduğum yere
Kimseler görünmüyordu etrafta motor gürültüsü vardı
Pamuk tarlasının karıklaından akan suların hışırtısı
Eğilip karığa avuçlarıma su alıp elimi yüzümü yıkadım
Birazcık uykum dağıldı uzakta bir ses neredesin diye
Bağıra çağıra yanıma elinde bir azıkla geldi
Al işte yiyeceklerin sana kolay gelsin deyip bırakıp gitti
Güneş batmış akşam karanlığı yavaş yavaş artıyordu
Çakma sudan su çeken su motorunu söndürdüm
Havuzda elimi yüzümü ayaklarımı yıkayıp römörke çıktım
Azığımı açtım yemeği yiyip yatmak için yatağımı açtım
Sivri sinekler etrafta vızıldıyarak dolaşmaya başladı
Hemen cibinliğimi kurup içerisine girip oturdum
Kurbağa vıraklamaları cırcır böceği sesleri çoğaldı
Uzandım yataga etraf ıssız gökyüzünü seyre daldım
O berrak havada yıldızlar gökyüzünü kaplamıştı
Sanki gökyüzünde yıldızların düğünü vardı
Zaman geceyarına doğru ilerlemişti
Issızlık beni ürkütmüştü korkmaya başladım
Biri gelip beni öldürse kimsenin haberi olmayacaktı
Bu korkuyla yastığın üzerine ince örtüyü örttüm
Silahımı alıp pamuk tarlasının orta yerine geldim
Pamuklar büyüktü karıkların ortasına yattım
Sinek ilacını üzerime iyice sürdüm
Burada beni hiç kimse kolay kolay bulamazdı
Korkum gitmişti toprakta uyuya kalmışım
Güneşin doğuşuyla uyandım su motorunu çalıştırdım
Santireviçten akan suyu pamuk karıklarına verdim
Artık rahattım korkularım gitmiş yeni bir güne başlamıştım