Pamuk prenses Şiiri - Ali Atasoy

Ansızın vurmasaydın yıkılmazdım
Kapının arkasından sesleri duymaya çalıştım hep
Beni oyunlarınla kandırmasaydın
Vurup geçmek kolayda vurulmak acı verir insana

Günışığına lanet eder oldum sessiz sensiz akşamlarda
Tutmak sadece seni tutmak isterdi karşılıksızca
Ne istedin ki küçük ellerimden
Ağlamak istemedim sığındım kuytu köşelere defalarca

Pamuk prensesin kalbi pamuk değilmiş
Dokunamaz korkardım kirlenirsin incinirsin diye
Belki âşık olduğum sadece pamuk teninmiş
Dokunamazdım yavru bir kuş gibi ürkersin diye

Yüzümü okşayan pamuk eller yok artık
Çok uzaklara seslensem duyar mıydın
bu dağların ötesine
Yine benimsin dermiydin eski günlerdeki gibi
Çok uzaktasın pamuk prenses çok
sesim gitmez ki bir adım ötesine