Pamuk Prenses Şiiri - Hüseyin Ateş 2

Hercai menekşe nedir o şa'şaa
Pamuk Prenses nedir bu eşsiz cemalin
Amacın virane bir kalbi yakmaksa
Ne hacet, yetmez mi buna bir hayalin

Ağaçlar sararır, gün biter, gök hazin
Benim ağlamam hala için içindir
Pamuk, sorma bana nedir bekleyişin
İntizarım tek bir gülüşün içindir

Lakin ümidim nasıl da beyhudeymiş
Bakmak gülüş için mi, hayır saadet
Koca cennet bir çift gözün içindeymiş
Ah Prenses, sen bakışlarımı boş zannet

İnce ince çiseler yağmur toprağa
Kalbime işlediği gibi sesinin
O ahenk, o nağme girerken kulağa
Bir katrede boğulsam, olmadan enin

Meğerse bilmezsin, görmezsin, ıraksın
Anla Pamuk mecnunum, yetmez mi beyan
Beni sana olan uzaklık mı yaksın
Başında yeşil eşarbın olsam, sarsan

Ellerin Prenses, o nazenin ellerin
Ellerin, söğüt yaprağını andıran
Ellerin ah bir tek ellerime değsin
Ruhumu da alsalar ah etmem inan

Duy beni Pamuk, sensin benim tek âhım
Değil sevdam süveydam yok senden gayrı
İnanmazsan bana ey yekta günahım
Şahidim olsun Yıldırım'ın diyarı

İşitir misin sessizliği gonca gül
İşitir misin sessiz haykıran kalbi
Ya geçmek bilmez onsuz günlerde gönül
Avutulur musun görmeden habibi

Lirik bir şiir yazdıysam sana Pamuk
İçinde ben varım, benim bir parçamdır
Sıksan tamamen içinden soğuk soğuk
Yaşlar akacak her damlası haramdır

Akşam oldu Pamuk, daha ne beklersin
Kimi gözlersin, tek dostlarını mı
Sana muntazır olanı görmez misin
Bir an için onca vakit harcayanı

Rızayla olmazsa sevgi zorlanmazsın
Çünkü kelebekten narin, zarifsin sen
Sen hurilere parmak ısırtır nazsın
İnce bellim, ah bir boynuma sarılsan

Artık katlanılmıyor sensizlik Pamuk
Uzaktan sevmek cehennemmiş meğerse
O cennet misal yüzüne bağrı yanık
Busemi yollasam yanağına değse

Manasını yitirmiş bir mısrayım ben
Ritmine kapılmış akarım peşinden
Pamuk Prenses, bir bilsen sadece bilsen
Sana meftun, sana vurgunum, hep sen sen