Pamuk Prenses Şiiri - Taylan Özgür Tekmil

Bir pamuk prenses vardı
Kadıköy’de yaşardı
Yedi cücesi yoktu onun
Bu yüzden sabah akşam,
cam kenarında oturur
sokağa bakardı
Bir gün kapısını çalacak, yedi cücesini beklerdi
Bir de bütün yaşlı kadınlarda,
zehirli elmasını arardı

Yedi cücesi yoktu onun, zehirli elması da
Bu yüzden kapısından geçen prensini görmezdi
Oysa ben sabah akşam, geçerdim kapısından
Yedi cüce aramaya başladım,
bulduğum cücelere yalvarıp yakardım
ama hiç birini masala inandıramadım
Sonra bırakıp cüce aramayı
zehirli elması olan
bir yaşlı cadı aradım
Yaşlı cadı çoktu ama,
zehirli elmaları yoktu

Sokağın asfaltları yenilendi defalarca
Ben kaç ayakkabı parçaladım
O bıkmadı cam kenarında oturmaktan
Ben bıkmadım sabah akşam, kapısından geçmekten
Gün gelip yaşlandı, çirkin bir kızkurusu oldu
Ben de yaşlandım, baston aldım elime
çirkin bir erkekkurusu oldum
Beklenen yedi cüce hiç gelmedi,
zehirli elması olan yaşlı cadı da
Sonra 90’ında öldü,
ben 86’daydım henüz -daha gençtim yani-
Nice isteyenler o’nu, mezarına gelmedi
Ben gittim mezarına, elimde bastonumla
Düşündüm kendi kendime, öpsem uyanır mı acaba?

Oysa tersinden başlasaydı masala
Yani önce prensini bulsaydı
Belki yedi değil ama, birkaç cücesi olacaktı
Zehirli elma yiyip öpücükle uyandırılmayacaktı ama
Her sabah bir öpücükle uyanacaktı
Belki de hata bende
O’nun yedi cücesi ve zehirli elması olan yaşlı cadısı yoksa
Benim de beyaz atım yoktu!

28.10.2004

Not: Murathan Mungan'ın 'Yedi Cücesi Olmayan Bir Pamuk Prenses' adlı öyküsünden esinlenilmiştir.