Pamuk Kız Şiiri - Nedim Saatcioğlu

Teni katmerden ince yüreği katran gece
Kan yaşları süzüldü yanağından sessizce
Kelimeler yetmedi ağladı hece hece
Sarıldı bir şişeye vaat yaktı pamuk kız

Hangi demin efkârı vurduysa iliğine
Can havliyle sarıldı hayatın küreğine
Yalnızlığın tortusu işledi kemiğine
Sığındı bir döşeğe naat yaktı pamuk kız

Tüm sorular anlamsız düşünceler cevapsız
Hayaller siyah beyaz düşler bile kararsız
Başıboş caddelerde yürüdü aralıksız
Kıvrıldı bir köşeye kâğıt yaktı pamuk kız

Yazgısında var olan acının gölgesinde
Koştukça başa saran kaderin döngüsünde
Damarına saplanan nefesin süngüsünde
Gülümsedi neşeye umut yaktı pamuk kız

Nasır tutmuş yüreği sevdaya yasaklıydı
Ruhu bir gül bahçesi saçları pasaklıydı
Ağlamakta haklıydı adı bende saklıydı
Boş ver dedi her şeye ağıt yaktı pamuk kız