Pamuk ipliği Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Hayatımız,
pamuk ipliğine bağlı,
incecik, görünmez bir sınırda asılı,
ne zaman kopacağı
hiç belli olmaz.
Bir gün, bir an,
hiçbir işaret vermezken,
her şey son bulabilir,
nefes alırken bile,
belki o son nefes olur.

Günler geçer,
ama iplik hep oradadır,
bir uçurumun kıyısında yürür gibi,
dengeyi bulmaya çalışırız,
ama bazen rüzgar öyle sert eser ki,
ip gerilir, titrer,
ve biz,
kendimizi boşlukta buluruz aniden.

Ne zaman, nasıl?
Kimse bilmez,
sadece hisseder içten içe,
her adım, bir bilinmeyen,
her an,
kopabilir o incecik bağ.
Ama işte,
bu pamuk ipliğinde yaşamayı öğreniriz,
her adımı bir hediye gibi,
her nefesi bir mucize gibi alırız.