Pamuk Annem Şiiri - Veysi Bora

Seni ellerimle
İndirdim
Mezarın soğuğuna
Hep sorardın bana
Ölüler üşür mü oğlum
Üşümek zor geliyor
Oğlum çok korkuyorum

Şimdi hatırladıkça
Sessizce ağlıyorum
Üşüme diye anne
Gözyaşımı akıttım
mezarına ılık ılık
Üstünü taş bloklarla
Kapladım
Avuçlarımla toprak attım
Mezarını kapadım
Artık ne sesin var ne görüntün
Bana teselli veren sadece hayalin
O sabırlı, metanetli duruşun
Belki seslenirsin de
Çıkar beni al dersin diye
En son ben ayrıldım başından
Oysa bir şey demedin
O an anladım ki anne
Mezarında bile sen
sabırlısın, mutlusun
Bana düşen sadece
dua etmek okumak
Ruhuna fatihalar
yollamak yumak yumak
Üzüntüm büyük ama
içim rahat pamuğum
Artık üzülmüyorum
çünkü sıramı savdım