Hurimisin, melekmi yoksa,
Aklımı çelenmi.
Sevdiğim misin, sevenim mi.
Tarif edemem seni
Sen, sensin, sen.
Pamuğum
Ne hasta bekler sabahı,
Ne taze ölüyü mezar.
Ne de şeytan, bir günahı,
Seni beklediğim kadar.
Geçti istemem gelmeni,
Devamını Oku
Ne taze ölüyü mezar.
Ne de şeytan, bir günahı,
Seni beklediğim kadar.
Geçti istemem gelmeni,
Sen varya sen
Pamuğum
Eller yamuk yumuk,
Sen atılmış pamuk.
Bende pamuğun kozası,
........ Olmam mı.
HARİKASINIZ SEVGİLİ GÜLOŞ.AMA YILLAR ÇOK ÇABUK GEÇİYOR.O PAMUCAKLAR KOZADAN ÇIKIVERİYOR GÖZ AÇIP KAPATINCAYADEK...HARİHA BİR ANLATIMDI. KUTLARIM YÜREKTEN.AMA KAÇ YIL GEÇSE DE ARADAN ÇOCUKLAR HEP ÇOCUK...
KUTLARIM GÖNÜLDEN. HARİKAYDI. Naime ÖZEREN
MİSKETLERİNİ DAĞITAN ÇOCUK
Dayanıp balkonun boyalı demirlerine,
Seyretti bahçede oynayan çocukları keyifle.
Bir avuç misket çıkardı ceplerinden,
Seslendi çocuklara gür bir sesle:
“Haydi çocuklar atıyorum, kapııış” diye.
Misketler uçuştu havada kısa bir süre,
Sonra yerçekimine yenik düşüp
Sanki sihirli bir dünyadan indiler yere.
Parlıyorlardı kıymetli elmaslar misali
Güneşin yedi rengiyle.
Her birinin ayrı anısı vardı içinde,
İsimleri de uyumluydu desenleriyle.
Kimi mat, kimi parlak,
Kimi çok büyük, kimi de çok ufak.
Çocuklar sevinç çığlıkları ile,
Havada kaptılar misketleri, düşmeden yere.
Bu ziyafet neden? sormadılar bile.
Oysa misketleri dağıtan çocuk,
Aslında misketlerini değil,
Çocukluğunu savurmuştu balkondan.
Baktı uzun uzun onların ardından.
Böylece merhaba demişti gençliğe.
İçeri girerken birkaç özel misket
Çıkardı gömlek cebinden,
“Anne, bunları iyi bir yere sakla,”dedi sessizce.
“Oğlum olursa bir gün oynasın,” diye.
Ogün anladım ki oğlum büyümüş…
Artık farklı bakıyor geleceğe.
Sevgili Yavrum,
Paylaş ekmeğini, aşını, işini,
Paylaş umudunu, sevgini
Tıpkı misketlerini paylaştığın gibi.
Ama sakın “İçindeki Çocuğu Öldürme!”
Hep çocuk kal; saf, temiz ve de neşeyle…
Naime Özeren
10 Aralık 2007
Çok güzel şiir..beğeniyle okudum kaleminiz daim olsun..sevgiler.
Harika! Kutluyorum sevgili Şariremizi ve sevimli, sempatik dizelerini.
yüreğinize sağlık sevimli bir şiirdi....gülümsetti.
müzeyyen başkır
Çocuklarımın bebekliğini yaşadım birden.Ama ne kadar sevebildik o zamanlar onları..Sevgileri endişeden gözden kaçanlar arasında idi.Ya birde toyluk,ya bakamazsam,ya ona bişey olursa endişeleri.Daraltıyordu ve sevmenin tadını alamıyorduk biz.Bir de yaşadığın yerde yol,doktor yoksa..Bu endişe daha da büyürdü..Ben sanırım öğrencilerimi bu anlamda daha çok sevdim..
Kutluyorum,güzel dizelerdi.
Bu şiir ile ilgili 15 tane yorum bulunmakta